Ο όρος αυχενικό σύνδρομο χρησιμοποιείται για να ταξινομήσει μια ομάδα κλινικών περιπτώσεων που παρουσιάζει παρόμοια συμπτώματα και κλινικά ευρήματα, ο αιτιολογικός παράγοντας των οποίων είναι ενόχληση των αυχενικών νευρικών ριζών . Για να ερμηνεύσει επαρκώς αυτό το σύνδρομο, κάποιος πρέπει να έχει γνώση της ανατομίας και της εμβιομηχανικής της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) τον αποσπασματικό χαρακτήρα των αυχενικών νεύρων, και τη σχέση μεταξύ των αυχενικών νεύρων και του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Οι αρθρικές επιφάνεις των αυχενικών σπονδύλων είναι έτσι σχεδιασμένες ώστε να εξασφαλίζουν ενα μεγάλο εύρος κινήσεων προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι νευρικές ρίζες εξέρχονται απο το νωτιαίο μυελό με μια γωνία περίπου 90 μοιρών και εξέρχονται απο τα σπονδυλικά τρήματα , τα οποία σχεδόν «γεμίζουν». Αυτό τις καθιστά ευάλωτες στον ερεθισμό από οποιαδήποτε αλλαγή της μηχανικής της ΑΜΣΣ.
Τα συμπτώματα εξαρτώνται απο το ποιές νευρικές ρίζες εμπλέκονται στον ερεθισμό – βλάβη. Αυτά είναι :
-
Άλγος στον αυχένα
-
Σύσπαση μυικών ομάδων του τραχήλου
-
Πόνος στην ωμοπλάτη
-
Αιμωδίες των άκρων
-
Μυική αδυναμία
-
Πονοκέφαλος και σε μεγάλες βλάβες
-
Αδυναμία συγκράτησης και ακόμη και βάδισης.
Τα συμπτώματα είναι συχνότερα και εντονότερα στις μεγάλες ηλικίες λόγω της εκφύλισης των μεσοσπονδυλίων δίσκων, των αποφυσιακών αρθρώσεων και των σπονδυλικών σωμάτων .
Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι περίπου το 25% των ενήλικων κάτω από τα 40 και 60% πάνω από τα 40 έχουν κάποιο βαθμό εκφύλισης τω μεσοσπονδυλίων δίσκων. Καθώς η εκφυλιστική αρθροπάθεια προχωρεί τα συμπτώματα γίνονται όλο και πιο συχνά .
Η διάγνωση γίνεται με τον παραδοσιακό ακτινολογικό έλεγχο όπως ακτινογραφίες ΑΜΣΣ , αλλά συμπληρώνεται με απεικονιστικές εξετάσεις όπως η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία. Ο ηλεκτρομυογραφικός έλεγχος είναι απαραίτητος για τον ακριβή εντοπισμό της νευρικής βλάβης αλλά και αποκλεισμό άλλων παθήσεων , όπως σύνδρομα παγίδευσης νεύρου-ων ( καρπιαίου σωλήνα , ωλενίου ή κερκιδικού νεύρου).Τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν ως και 4 μήνες , συνήθως όμως υπάρχει βελτίωση σε μια έως δύο εβδομάδες .Η θεραπεία συνίσταται στην χορήγηση αντιφλεγμονωδών , ακόμη και στεροειδών , φυσικοθεραπείες και ασκήσεις . Το αυχενικό κολάρο κατά τη δική μας εμπειρία χρησιμοποιείται τις πρώτες δυο με τρεις ημέρες.
Η χειρουργική θεραπεία συνιστάται σε βαριές περιπτώσεις με θεαματικά αποτελέσματα .